Taniec butoh to wyjątkowa i urzekająca forma tańca współczesnego, która wywodzi się z Japonii. Charakteryzuje się powolnymi, kontrolowanymi ruchami, wyrazistymi gestami i głębokim połączeniem z wewnętrznymi emocjami. Aby w pełni zrozumieć zasady i filozofie leżące u podstaw tańca Butoh, konieczne jest zagłębienie się w jego historię, znaczenie kulturowe i podstawowe pojęcia.
Historia i ewolucja tańca Butoh
Taniec butoh pojawił się w powojennej Japonii pod koniec lat pięćdziesiątych XX wieku jako reakcja na klimat społeczno-polityczny i zmiany kulturowe tamtej epoki. Pod wpływem szeregu czynników artystycznych, filozoficznych i historycznych Butoh rozwinęło się jako kontrkulturowa forma sztuki, która oderwała się od tradycyjnego tańca japońskiego i przyjęła awangardowe, eksperymentalne techniki. Jej założyciele, Tatsumi Hijikata i Kazuo Ohno, starali się stworzyć formę tańca, która poprzez niekonwencjonalny ruch i ekspresję ucieleśnia surową, pierwotną esencję ludzkiej egzystencji.
Filozoficzne podstawy tańca Butoh
Taniec butoh jest głęboko zakorzeniony w zasadach filozoficznych, które kładą nacisk na eksplorację podświadomości, zestawienie przeciwieństw i wzajemne oddziaływanie ciemności i światła. Czerpie inspirację z filozofii egzystencjalizmu, buddyzmu zen oraz szeregu tradycji ezoterycznych i mistycznych. Główne założenia filozofii Butoh krążą wokół akceptacji nietrwałości, akceptacji wrażliwości oraz poszukiwania autentyczności i samopoznania.
Kluczowe zasady tańca Butoh
Praktyka tańca Butoh opiera się na kilku kluczowych zasadach, które kształtują choreografię, słownictwo ruchowe i ekspresję artystyczną. Obejmują one:
- Sankai Juku : Koncepcja Sankai Juku lub