Na początku XVI wieku przedstawienia baletowe dla dworów królewskich i publiczności znacznie się różniły, co odzwierciedlało ówczesną dynamikę społeczną i kulturową.
Na dworach królewskich balet charakteryzował się wystawnymi przejawami elegancji i wyrafinowania, często służąc arystokracji jako środek rozrywki i wyrazu politycznego. Choreografia i muzyka zostały misternie zaprojektowane, aby emanować wyrafinowaniem i wdziękiem, z naciskiem na dworskie maniery i przyzwoitość.
Z drugiej strony występy baletowe dla publiczności były bardziej dostępne i często odbywały się w plenerach lub na placach publicznych. Przedstawienia te adresowane były do szerszej grupy demograficznej i przepojone były poczuciem święta i wspólnotowego świętowania. Choreografia była dynamiczna i żywiołowa, zawierała elementy ludowe i muzykę popularną, aby zaangażować publiczność.
Kolejna kluczowa różnica polegała na znaczeniu społecznym związanym z każdym rodzajem występu. Balety dworskie królewskie były często zamawiane dla upamiętnienia ważnych wydarzeń lub uhonorowania wizytujących dostojników, co było odzwierciedleniem władzy i prestiżu dworu. Z kolei balety publiczne miały na celu budowanie poczucia jedności i tożsamości zbiorowej wśród ludności, często poruszając tematy folkloru narodowego i solidarności społecznej.
Co więcej, kostiumy i inscenizacje królewskich baletów dworskich były ekstrawaganckie i wyszukane, co świadczyło o bogactwie i wielkości elity rządzącej. Natomiast balety publiczne obejmowały prostszy i bardziej praktyczny strój, zapewniający większą swobodę ruchów i dostępność dla szerszej publiczności.
Należy zauważyć, że pomimo tych różnic, zarówno występy baletu królewskiego, jak i publiczne, odegrały kluczową rolę w kształtowaniu wczesnego rozwoju baletu jako formy sztuki. Każda sceneria zapewniała choreografom i tancerzom wyjątkowe możliwości zaprezentowania swoich talentów i kreatywności, przyczyniając się do powstania bogatego zbioru historii i teorii baletu.